Poecilotheria smithi
Pozostałe [14] | Nazwa łacińska: |
Poecilotheria smithi |
Nazwa angielska: |
Yellowbacked Ornamental | |
Synonimy: |
- | |
Występowanie: |
Azja: Sri Lanca | |
Wygląd: |
Od strony grzbietowej dominują odcienie czerni, białego oraz jasnego beżu. Karapaks jest beżowy, za swoistą „gwiazdą”. Od strony brzusznej dominują kolory ciemne. Odnóża są czarne z białymi pasami. Występują szerokie przywry na odnóżach. Ptasznik kolorystycznie podobny do Poecilotheria miranda. Na udach pierwszych par odnóży występują charakterystyczne sety owłosienia. Odwłok zdobi szeroka kremowa linia. | |
Odmiany barwne: |
brak | |
Biotop: |
Lasy tropikalne | |
Wielkość samca: |
5 cm DC | |
Wielkość samicy: |
7 cm DC | |
Długość życia: |
do 15 lat | |
Aktywność: |
Nocna | |
Siła jadu: |
Bardzo silny jad | |
Środowisko życia: |
Nadrzewny | |
Temperatura °C: |
25-27°C | |
Wilgotność %: |
~70% | |
Typ terrarium: |
Tropikalne | |
Hodowla grupowa: |
Nie polecana - może występować kanibalizm | |
Wielkość terrarium: |
25x40x25cm | |
Terrarium: |
Młode osobniki możemy trzymać np.: w pojemnikach na mocz. Preferowanym, podłożem jest włókno kokosowe o grubości ~4 cm. W terrarium możemy umieścić tuby korkowe, które świetnie nadadzą się do budowy gniazda przez pająka, natomiast ścianki terrarium wyłożyć korkiem prasowanym. Ważnym czynnikiem jest wentylacja, która zapewni odpowiednią cyrkulację powietrza. Podłoże w terrarium zwilżamy w zależności od wentylacji (tak aby przynajmniej części podłoża była mokra). Warto również zaopatrzyć terrarium w miseczkę z wodą, którą pająk co jakiś czas będzie pobierał. | |
Temperament: |
Agresywny | |
Szybkość ruchu: |
Szybki | |
Włoski parzące: |
Brak informacji | |
Rozmnażanie: |
Jak u wszystkie Poecilotheria nie jest łatwe. Dodatkową trudnością okaże się skompletowanie dorosłej pary tego gatunku. Jeżeli jednak dojdzie do udanej kopulacji samica składa kokon (najczęściej po upływie ~5 miesięcy) w którym po kolejnych ~25 dniach zaczną pojawiać się nimfy I. | |
Liczba jaj: |
~100 | |
Uwagi: |
Pająk szybki, silnie jadowity, bywa agresywny. Polecany tylko dla doświadczonych hodowców. | |
Opis: |
Poecilotheria smithi | |
Polecany dla: |
Zaawansowany |
Poecilotheria smithi (Kirk, 1996)
Gatunek sklasyfikowany w 1996 roku przez Kirk’a. Na wolności występuje w centralnej części Sri Lanki. Angielska nazwa tego ptasznika to Yellowbacked Ornamental Tarantula.
Z rozpostartymi odnóżami mierzy 15-17 cm.
Jest to pająk podobny do Poecilotheria fasciata, jest jednak od niej ciemniejszy. Ciało ma barwę jasnoszarą. Na tarczce grzbietowej znajduje się ciemniejszy wzór. Pierwszy człon kończyn jest prawie czarny. Przez odwłok ciągnie się żółto-biały wzór. Kończyny są szare, z białymi i żółtymi plamkami. Od spodu pająk jest brązowy, a plamy na jego kończynach są białe. Dorosły samiec jest oliwkowo-szary, z fioletowym połyskiem całego ciała. Wzór na jego odwłoku jest bardzo słabo widoczny.
Wymiary terrarium dla dorosłej samicy to 25/40/25 cm (szer./wys./dł.). Oczywiście, może być również wyższe. Na jego dno wsypujemy 5-centymetrową warstwę podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Konieczne są gałęzie lub podłużny kawałek kory – pająk użyje ich jako podstawy do budowy pajęczynowo-torfowej kryjówki. Terrarium można obsadzić żywymi, pnącymi roślinami. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 26-27 stopni, a wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 70-80%.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tzw. bulbusy, nie posiada natomiast haczyków na przedniej parze odnóży krocznych. Jest poza tym mniejszy i smuklejszy, niż samica.
Jak u wszystkich Poecilotheria rozmnażanie nie jest łatwe. Dodatkową trudnością okaże się skompletowanie dorosłej pary tego gatunku. Jeżeli jednak dojdzie do udanej kopulacji samica składa kokon (najczęściej po upływie ~5 miesięcy) w którym po kolejnych ~25 dniach zaczną pojawiać się nimfy I.
Młode pajączki karmimy muchami, larwami mącznika młynarka i małymi świerszczami. Podrostki i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę. Dorosłym samicom można od czasu do czasu podać małą mysz.
Dysponuje dość silnym jadem, szybko biega i doskonale skacze. Nie nadaje się dla początkujących.
Literatura:
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
www.zoonen.com;
www.giantspiders.com;
www.exotic-animals.org;
http://geagallerie.free.fr/galerie6.htm;
www.tarantulacanada.ca;