Poecilotheria metallica

Gatunek sklasyfikowany w 1899 roku przez Pocock’a, na podstawie samicy. Na wolności występuje w Indiach.

Nazwa angielska: Gooty Ornamental; Sapphire Ornamental Tarantula; Gooty Sapphire; Metallic Blue Ornamental Tree Spider; Gooty Sapphire Ornamental Tree Spider

Dorasta do 5-6 cm ciała. Z rozpostartymi odnóżami mierzy około 10 cm, jest więc jednym z mniejszych przedstawicieli rodzaju. Samice żyją do 15 lat.

Bardzo pięknie ubarwiony pająk. Młode po pierwszym linieniu przypominają wyglądem inne ptaszniki z rodzaju Poecilotheria. Sa już ładnie ubarwione – ich ciało jest szare, a na odwłoku znajduje się ciemny wzorek. Podrostki mają tarczkę grzbietową szarą, z jasnym paseczkiem, a na odnóżach zaczynają pojawiać się żółtawe kreseczki. Młode około 5-6 wylinki zaczynają przybierać lekko fioletowy odcień. Dorosłe samice mają bardzo wyraziste barwy – ich tarczka grzbietowa jest szara, z żółtawym, podłużnym pasem, który ciągnie się od oczu do odwłoka. Odwłok jest szaro-oliwkowy, z szerokim, wyraźnym, żółtym wzorem w kształcie słabo rozgałęzionej choinki. Odnóża są koloru odwłoku, z żółtawymi plamkami i silnym, niebieskim połyskiem. Bezpośrednio po linieniu niebieska barwa jest najintensywniejsza. Przednie dwie pary kończyn od spodu są niebieskie, z małymi żółtymi plamkami.

Poecilotheria metallica występuje także w odmianie ciemnej i brązowej. Podobna jest wtedy do Poecilotheria subfusca – niebieski odcień na jej ciele jest niemal niewidoczny. W formie brązowej ciało pająka nie ma niebieskiego połysku, a barwy są rozmyte i nie tak intensywne.

Wymiary terrarium dla dorosłego osobnika to 20/40/20 cm (dł./wys./szer.). Na jego dno wsypujemy 5-centymetrową warstwę podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Konieczne są gałęzie lub podłużny kawałek kory – pająk użyje ich jako podstawy do budowy pajęczynowo-torfowej kryjówki. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 27-29 stopni (w nocy może spadać do 23-25 stopni). Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 75-80%.

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tzw. bulbusy, nie ma natomiast haczyków na przedniej parze kończyn krocznych. Jest poza tym mniejszy od samicy i mniej kontrastowo ubarwiony. On również posiada niebieską barwę kończyn i żółte plamki od ich spodu. Natomiast samce niedorosłe przypominają ubarwieniem samice – ale żółty pas na ich odwłoku ma czarny środek. Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić, po czym wpuścić samca do terrarium samicy. Nimfy są dość duże, a pajączki po 1 wylince mierzą około 1-1,5 cm wielkości.

Młode pajączki karmimy muchami, larwami mącznika młynarka i małymi świerszczami. Podrostki i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę. Dorosłym samicom można od czasu do czasu podać małą mysz.

Dysponuje dość silnym jadem, szybko biega i doskonale skacze, ale nie jest agresywnym pająkiem. Nie nadaje się dla początkujących.

Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
www.cyriocosmus.com;
www.zoonen.com;
www.exotic-animals.org;
www.poecilotheria.com;
www.giantspiders.com;