Poecilotheria fasciata

Poecilotheria fasciata (Latreille, 1804)

Na wolności występuje w Indiach i na Sri Lance. Gatunek ten został opisany w 1804 roku przez Latreille'a. Inne nazwy to Mygale fasciata i Scurria fasciata. Angielska nazwa tego pająka to Sri Lankan Ornamental Tarantula.

Potrzebuje wysokiego terrarium, ponieważ jest ptasznikiem nadrzewnym. Optymalne rozmiary pojemnika to 30/20/40 cm (dł./szer./wys.). Na rozmiary terrarium trzeba zwracać dużą uwagę, ponieważ po wylince pająk jest o wiele większy, niż przed nią. Jeżeli zrobimy za małe pomieszczenie, pająk, opierając się po wylince odnóżami o ścianki terrarium, może je sobie wykrzywić. Może to stanowić problem przy następnym linieniu. Dobrym podłożem jest torf kwaśny lub substrat kokosowy. Powinno być ono kilkucentymetrowej grubości - pomoże wtedy utrzymać wyższą wilgotność. Ptaszniki te przebywają prawie całe życie w koronach drzew, dlatego w terrarium niezbędne są gałęzie, aby zwierzę mogło sobie zrobić kryjówkę, używając konarów jako jej podstawy. Optymalna temperatura dla Poecilotheria fasciata to 25-27 stopni (z nieznacznymi spadkami w nocy), a wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 75%.

Jest to ptasznik średniej wielkości, osiąga rozmiar 7 cm ciała, jednak przez długie odnóża wydaje się o wiele większy. Wraz z odnóżami dorasta nawet do 20 cm. Pająki należy trzymać pojedynczo, wyłączając okres kopulacji. Młode osobniki ubarwione są podobnie jak osobniki dojrzałe, ich ciało mieni się szarościami. Przez głowotułów przebiega piękny, ornamentowy wzór. Na odnóżach od spodniej strony zwierzęta te mają jaskrawo żółte pasy. Przy dobrym karmieniu rosną błyskawicznie i po około 13-15 miesiącach osiągają dojrzałość płciową. Na ogół samica dojrzewa po 11-12 wylinkach (2,5-3 lata), a samce po 8-11 (9-14 miesięcy). Samice są większe od samców, mają bardzo wyraźny rysunek na ciele. Poza tym u młodych już po 6-7 wylince zaznaczony jest dymorfizm płciowy. Rysunek na odwłoku samicy jest jasny w ciemnej obwódce, natomiast u samców jest na odwrót. Samce nie posiadają haczyków na przedniej parze odnóży; mają jedynie narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy), które przypominają wyglądem maczugi. Mają także smuklejsze ciało i dłuższe kończyny.

Pokarmem dla Poecilotheria fasciata są wszelkie owady, takie jak szarańcza, karaczany, owady łąkowe. Dorosłe osobniki chętnie jedzą małe myszy. Rozmnażanie tego gatunku jest dość trudne. Zaloty trwają nierzadko kilka dni (a czasami kilka tygodni), niezbędne jest zatem, aby samiec i samica w tym czasie zamieszkały razem. Poecilotherie są pająkami agresywnymi, więc nierzadko zdarza się, że samica zjada samca. Przed wpuszczeniem samca na terytorium samicy należy dobrze nakarmić parę. Kopulacja ma miejsce przeważnie nocą, kiedy oba osobniki są aktywniejsze. Samiec oznajmia gotowość do zbliżenia bębniąc przednimi kończynami w sieci. Kiedy samica także jest gotowa, odpowiada podobnym bębnieniem. Kokon może zostać sporządzony już w dwa miesiące po kopulacji, chociaż nierzadko jest to dłuższy okres czasu. Liczba jajeczek waha się od 150 do 400 sztuk. Po wytworzeniu kokonu radziłabym go samicy odebrać - często zdarza się, że niszczy ona swoje nie wyklute jeszcze potomstwo. 

Ptaszniki te są agresywne, kąsają po uprzednim ostrzeżeniu. Ich jad może być niebezpieczny dla człowieka. Nie wyczesują włosków parzących z odwłoka. Nie nadają się dla początkujących. 

Autor: Awikularia

Literatura:
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998; 
F. Kovarik, Sklipkani, 1998; 
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001; 
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
P. Klaas, Vogelspinnen im Terrarium, 1993;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.tarantulas.ru;
www.cyriocosmus.com;
własne doświadczenia;