Monocentropus balfouri
Rodzaje ptaszników [68]
Fot. 1 Monocentropus balfouri - dorosła samica
Fot. 2 Monocentropus balfouri - dorosła samica
Fot. 3 Monocentropus balfouri - dorosła samica
Fot. 4 Monocentropus balfouri - dorosły samiec
Pozostałe [1]
|
Nazwa łacińska: |
Monocentropus balfouri |
Synonimy: |
- | |
Aktywność: |
Dzienna | |
Siła jadu: |
Słaby jad (porównywalny z jadem pszczoły) | |
Środowisko życia: |
Podziemny | |
Temperament: |
Łagodny | |
Szybkość ruchu: |
Powolny | |
Opis: |
Monocentropus balfouri | |
Polecany dla: |
Początkujący |
1. Nazwa łacińska
Monocentropus balfouri
2. Nazwa polska
brak
3. Nazwy handlowe
Blue Baboon Tarantula
4. Środowisko życia
Endemiczny pajak naziemny. Zamieszkuje suche, pół-pustynie i skaliste łąki
5. Występowanie
Archipelag Sokotra w należący do Republiki Jemenu.
6. Wygląd
Jest to dość duży ptasznik przerastający 6cm DC i 12cm rozpiętości odnóży. Przeważającym kolorem na spodzie pająka jest czarno-brązowy. Karapaks u tych pająków jest wyraźnie niebieski, a przed wylinką kolor ten blednie. Odwłok M. balfouri jest szaro-beżowy. Femora w pierwszej i drugiej parze odnóży krocznych są koloru kremowego, natomiast trzecia i czwarta para odnóży jest nieco ciemniejsza. Pozostałe niższe segmenty odnóży są ciemnoniebieskie. Warto zaznaczyć, że w kilka złapanych osobników w ostatnich latach różniły się kolorystycznie od typowego M. balfouri. Jednak dość spora ilość zebranych samców i samic wskazuje, że dymorfizm płciowy jest widoczny tylko przed wylinką samicy, u której karapaks nabiera lekkiej fioletowej barwy.
Monocentropus balfouri
2. Nazwa polska
brak
3. Nazwy handlowe
Blue Baboon Tarantula
4. Środowisko życia
Endemiczny pajak naziemny. Zamieszkuje suche, pół-pustynie i skaliste łąki
Sokotry
. 5. Występowanie
Archipelag Sokotra w należący do Republiki Jemenu.
6. Wygląd
Jest to dość duży ptasznik przerastający 6cm DC i 12cm rozpiętości odnóży. Przeważającym kolorem na spodzie pająka jest czarno-brązowy. Karapaks u tych pająków jest wyraźnie niebieski, a przed wylinką kolor ten blednie. Odwłok M. balfouri jest szaro-beżowy. Femora w pierwszej i drugiej parze odnóży krocznych są koloru kremowego, natomiast trzecia i czwarta para odnóży jest nieco ciemniejsza. Pozostałe niższe segmenty odnóży są ciemnoniebieskie. Warto zaznaczyć, że w kilka złapanych osobników w ostatnich latach różniły się kolorystycznie od typowego M. balfouri. Jednak dość spora ilość zebranych samców i samic wskazuje, że dymorfizm płciowy jest widoczny tylko przed wylinką samicy, u której karapaks nabiera lekkiej fioletowej barwy.
Informacje hodowlane
1. Wielkość terrarium
30x25x20. Hodowca powinien zapewnić pająkówi przynajmniej 3cm podłoża.
2. Temperatura
W naturalnych warunkach pająk żyje w bardzo dużym zakresem temperatur. W typowy wiosenny dzień temperatury norek zwykle wahają się pomiędzy 31°C-36°C, choć zarejestrowano też wyższe temperatury! Warto dodać, że na słońcu temperatury mogą dochodzić do 60°C! W nocy temperatury spadają do 10°C.
3. Wilgotność
65%-90%. Średni opad deszczu w rejonach występowania pająka to około 1000mm na rok.
4. Rozród w hodowli
Dość trudny, gdyż jest to trudno dostępny pająk. Gdy jednak posiadamy parkę rozmnażanie może się udać. Po kopulacji samca należy wyjąć z terrarium. Często się zdarza, że pozostawione ptaszniki kopulują więcej razy, ale czasami samice mogą być agresywne w stosunku do samców - szczególnie, jeśli nie zaakceptowały tupania samca przed kopulowaniem.
5. Temperament
Są to łagodne pająki i jak reszta ptaszników ze Starego Świata nie posiada on włosków parzących. Przed ukąszeniem pająk zwykle przyjmuje pozycje obronną, tupie przednią parą odnóży oraz strydulują. Jedynym wyjątkiem są samice opiekujące się kokonem które często atakują szczękoczułkami bez żadnego ostrzeżenia.
6. Dostępność w handlu
Dość rzadki.
7. Ciekawostki
Tubylcy Sokotry zwą tego ptasznika ?fitam? co oznacza klejnot. Pomimo ich poszanowania dla pająków ze względów religijnych (pająki uratowały życie proroka Mahometa) ten pająk ma dość złą sławę. Mówi się że jad tego pająka potrafi zabić wielbłąda, lecz prawdopodobnie to tylko mit.
30x25x20. Hodowca powinien zapewnić pająkówi przynajmniej 3cm podłoża.
2. Temperatura
W naturalnych warunkach pająk żyje w bardzo dużym zakresem temperatur. W typowy wiosenny dzień temperatury norek zwykle wahają się pomiędzy 31°C-36°C, choć zarejestrowano też wyższe temperatury! Warto dodać, że na słońcu temperatury mogą dochodzić do 60°C! W nocy temperatury spadają do 10°C.
3. Wilgotność
65%-90%. Średni opad deszczu w rejonach występowania pająka to około 1000mm na rok.
4. Rozród w hodowli
Dość trudny, gdyż jest to trudno dostępny pająk. Gdy jednak posiadamy parkę rozmnażanie może się udać. Po kopulacji samca należy wyjąć z terrarium. Często się zdarza, że pozostawione ptaszniki kopulują więcej razy, ale czasami samice mogą być agresywne w stosunku do samców - szczególnie, jeśli nie zaakceptowały tupania samca przed kopulowaniem.
5. Temperament
Są to łagodne pająki i jak reszta ptaszników ze Starego Świata nie posiada on włosków parzących. Przed ukąszeniem pająk zwykle przyjmuje pozycje obronną, tupie przednią parą odnóży oraz strydulują. Jedynym wyjątkiem są samice opiekujące się kokonem które często atakują szczękoczułkami bez żadnego ostrzeżenia.
6. Dostępność w handlu
Dość rzadki.
7. Ciekawostki
Tubylcy Sokotry zwą tego ptasznika ?fitam? co oznacza klejnot. Pomimo ich poszanowania dla pająków ze względów religijnych (pająki uratowały życie proroka Mahometa) ten pająk ma dość złą sławę. Mówi się że jad tego pająka potrafi zabić wielbłąda, lecz prawdopodobnie to tylko mit.
Opracowanie Adsy
Bibliografia
Pocock, R.I. 1897. On the spiders of the suborder Mygalomorphae from the Ethiopian Region, contained in the collection of the British Museum. Proceedings of the Zoological Society of London 1897: 724-774. [p. 759, pl. 41, f. 1].
Schmidt, G.E.W. 2001. Eumenophorinae sp. von der Insel Sokotra - Mitarbeit erbeten. Arachnol. Mag. 9(5/6): 13-14.
Stastny, D. 2001. Endemit zo Sokotry ? sklípkan Monocentropus balfouri. Sklípkan 5(2): 31-32.
Stastny, D. 2008. Monocentropus balfouri. Journal of the British Tarantula Society 23(2): 49-58.
Bibliografia
Pocock, R.I. 1897. On the spiders of the suborder Mygalomorphae from the Ethiopian Region, contained in the collection of the British Museum. Proceedings of the Zoological Society of London 1897: 724-774. [p. 759, pl. 41, f. 1].
Schmidt, G.E.W. 2001. Eumenophorinae sp. von der Insel Sokotra - Mitarbeit erbeten. Arachnol. Mag. 9(5/6): 13-14.
Stastny, D. 2001. Endemit zo Sokotry ? sklípkan Monocentropus balfouri. Sklípkan 5(2): 31-32.
Stastny, D. 2008. Monocentropus balfouri. Journal of the British Tarantula Society 23(2): 49-58.
@ UWAGA KATALOG W BUDOWIE! INFORMACJE ZAWARTE W TABELACH MOGĄ BYĆ JESZCZE NIE POPRAWNE. ZDJĘCIA SĄ AKTUALNE.
Modyfikacja 2020-01-30 20:31
