Cupiennius salei

Cupiennius salei

Informacje ogólne

Nazwa łacińska

Cupiennius salei

Nazwa polska

Gatunek ten często nazywany jest pająkiem bananowym.

Środowisko życia i występowanie

Pająk występuje w lasach deszczowych Ameryki Południowej. Przesiaduje z reguły w pobliżu miejsc które są naturalnym jego schronieniem jak zakamarki w szczelinach drzew, konary, gałęzie, liście. Nie buduje on bowiem własnych kryjówek czy nor. Prowadzi raczej nocny tryb życia. Potrafi przesiadywać cały czas w jednym miejscu, gdy zgłodnieje dopiero wyrusza na poszukiwanie pożywienia.

Wygląd

Cupiennius salei jest gatunkiem u którego dość łatwo i szybko można określić płeć. Możliwe jest to jeszcze w młodocianym wieku gdy pajączki mają około 1 dc [1 cm długości ciała – a więc liczone bez odnóży]. Cechą odróżniającą jest karapaks [głowotułów]. U samiczek jej brzegi ciemnieją zaś u samczyków robią się jaśniejsze. Dodatkowa cecha odróżniająca to wzorki na odwłoku [co jest pokazane na zdjęciach]. Samiczki są także masywniejsze od samczyków, którzy są znacznie smuklejszej budowy. Także długość odnóży samczyków może sprawiać wrażenie dłuższych w stosunku do swego ciała niż u samiczek. Kolor także pozwala określić płeć. Młode osobniki mają bowiem pomarańczowy odcień i dorastając samiczki robią się ciemniejsze przybierając ostatecznie odcień szarości, samczyki zaś jaśnieją by ostatecznie przybrać kolor kremowy.

Informacje hodowlane

Terrarium

Dla dorosłej samiczki minimalne wymiary terrarium to 20x20x20. Wskazane jest jednak terrarium większe  bowiem jest to pająk skoczny i stosunkowo szybki. Dobrze sprawdzają się także terraria dla pająków nadrzewnych gdzie wysokość jest najdłuższą z długości terrarium. Gatunek ten jest pająkiem nadrzewnym który z reguły przesiaduje na pokrywie pojemnika lub na jednej z jego ścian. Warto jednak zainwestować w większy pojemnik bowiem polowania są bardzo widowiskowe zwłaszcza gdy ofiara dysponuje dużą szybkością lub jest to zwierze latające. Dla małych pajączków w stadiach od L1 można stosować kliszówki lub nawet moczboxy. Z własnego doświadczenia jednak dodam aby pojemniki nie były zbyt niskie bowiem woda skrapla się wtedy na pokrywce co przeszkadza maluchom. Dla podrośniętych sztuk stosować można wyższe pojemniki, nawet z pozoru za duże na te pająki. Maluchy bowiem są raczej dość aktywne i będą przemierzały pojemnik w poszukiwaniu pokarmu. W ostateczności można stosować także słoiki - ale nie pozwalają one na idealny przepływ powietrza. Jako podłoże stosować najlepiej włókno kokosowe które dobrze trzyma wilgotność. Co do ozdób można dać kawałki kory na których pająk będzie przesiadywał. Nie potrzebne są żadne kryjówki w stylu kokosów czy "jaskiń".

Temperatura

Pająk nie jest jakoś wrażliwy na pod tym względem i dobrze znosi wahania temperatury od 22 do 30°C.

Wilgotność

Pająk który może być dość wrażliwy na zbytnie przesuszenie. Zwłaszcza dotyczy to młodocianych osobników. Należy więc dbać o to by podłoże było zawsze wilgotne, dbając także aby cyrkulacja powietrza uniemożliwiała osadzanie się dużych ilości wody na ściankach. Często podczas zwilżania można zaobserwować gdy pająk spija wodę wsiąkającą w podłoże. Można więc dodatkowo u dorosłego pająka stosować miseczki z wodą - np. z nakrętki po napojach.

Pokarm

Małe L1 najlepiej karmić jest muszkami owocówkami D.melanogaster lub wylęgiem świerszcza a z czasem D.hydei i wylęgiem małych karaczanów. Można później podawać także muszki z pinek. Larwy pinek czy mącznika są niezbyt chętnie zjadane w młodocianym wieku. W późniejszych stadiach pajączki już nie mają raczej takich problemów. Gdy pająk podrośnie stosować można także świerszcze, muchy czy różne karaczany. Można także podawać pokarm łąkowy należy jednak wziąć pod uwagę jakie wiąże się z tym ryzyko. Kolejna rzecz z tym związana to aby nie podawać zwierząt trujących i szkodliwych [biedronki, biegacze, itd] a także dbać by nie podawać zwierząt objętych ochroną w Polsce. Pająk potrafi radzić sobie ze stosunkowo dużymi ofiarami, a także z powodzeniem poluje na szybkie, skaczące lub latające owady. Jest to bardzo widowiskowe i ciekawe urozmaicenie od bardziej statycznych ptaszników.

Rozród

Gdy skompletujemy dorosłą parę należy ją nakarmić do syta. Następnie należy upewnić się czy pająki są na pewno dorosłe. Dorosła samiczka powinna mieć ok 3 dc, jednak mogą wystąpić odchylenia w jedną jak i drugą stronę. Kolejnym rzeczą która nas w tym utwierdzi jest to, że pająk nie przechodził bardzo dawno wylinki. W przypadku samca długość ciała może osiągać podobne rozmiary jednak jego postura jest znacznie smuklejsza niż u samiczki. Także jego odnóża są znacznie dłuższe niż u samicy - zwłaszcza po wylince na adulta. Kolejna rzecz to w pełni wykształcone bulbusy.

Gdy już się upewnimy, że pająki są dorosłe wpuszczamy samczyka do terrarium samiczki. Samczyk powinien stosunkowo szybko zainteresować się swoją wybranką a następnie zacząć do niej podchodzić. Samiczka na początku może być trochę onieśmielona jednak z czasem pozwala na zbliżenie. Po kopulacji samczyka należy odłowić bowiem samiczka może pożreć swego wybranka.

Po kilku tygodniach samiczka robi kokon który nosi przytwierdzony do odwłoka. Po ok 2-3 tygodniach możemy odebrać samicy kokon jeśli nie chcemy, żeby małe rozeszły się po terrarium matki. Jeśli nam to nie przeszkadza zostawiamy go samicy i dbamy by wilgotność podłoża była odpowiednia. Gdy wolimy sami się zająć musimy przygotować inkubator który zapewni maluchom wilgotność. Młode wylęgają się po kolejnym tygodniu do dwóch, trzech.

Po pierwszym kokonie samica może robić kolejne w kilkutygodniowych przerwach od wylęgu młodych. Pojawienie się kolejnego kokonu można poznać po tym, że pająk zdaje się puchnąć. Należy w czasie po kokonie obficie karmić samicę bowiem może ona zjeść następny kokon. Pająk będzie składał kokony aż do swej śmierci. Z kokonów wylęga się ok 250 młodych i w każdym kolejnych może ich być trochę mniej.

Maluchy należy dość szybko oddzielić od siebie bowiem bardzo chętnie polują na swe rodzeństwo. Nie ma szans więc na hodowlę grupową. A jeśli ktoś taką założy to z kilkunastu osobników zostaną po jakimś czasie ok. 3 które po czasie zjedzą się także wzajemnie.

Temperament

Pająk stosunkowo spokojny, nie wykazujący nawet agresji podczas przekładania, ruszania itp. Nie należy jednak go lekceważyć bowiem jest to gatunek szybki i bardzo skoczny. Poza tym ze względu na to, że posiada on bardzo jadowitych kuzynów należy ostrożnie się z nim obchodzić. Dodam jednak, że gatunek ten wybiera raczej ucieczkę niż próbę ugryzienia, a jedyna sytuacja podczas której postawił się na mnie jakiś osobnik to odbieranie kokonu samicy.

Dostępność w handlu

Aktualnie pająk dość łatwo dostępny w handlu. Nawet rozmnażanie stało się łatwiejsze ze względu na to, że stosunkowo młode osobniki łatwo wyseksować i już z pewnym wyprzedzeniem można kompletować parkę. Poza tym za granicą pająk także dość popularny i chętnie hodowlany. Można powiedzieć, że jest to taka bezpieczna wersja Phoneutria spp.

Pająk polecany raczej osobom z pewnym doświadczeniem hodowlanym bowiem jest to gatunek szybki i skoczny. Dodatkowo uwzględnić trzeba jednak jego potencjał jadowy a także specjalne wymagania odnośnie karmienia pajączków młodych [L1 -> muszki owocówki]. Jeśli jednak ktoś zakupi pająka w stadium ok L6 to w zasadzie do momentu osiągnięcia przez pająka dorosłości powinien przyzwyczaić się do jego szybkości. Jedyne o czym należy pamiętać to to, że jest to zwierze dzikie które należy traktować z odpowiednim szacunkiem i przestrzegając podstawowych zasad zachowania bezpieczeństwa.

Jedyną uwagą odnośnie tego gatunku jest to, że stosunkowo często zdarzają się problemy podczas linienia. Nie jest to jakiś duży procent osobników, ale należy szczególnie uważać na liniejące osobniki. Nie ruszajmy wtedy pojemnika aby pająk nie spadł, ani nie pomagajmy wyjść mu z wylinki. Dodam, że dobrze jest stosować kawałki kory na których pająk może zaczepić się podczas linienia, bowiem jeśli nie znajdzie niczego takiego to zaczepi się na pokrywce lub ściance co zwiększy szanse odklejenia i upadku.

Opracował: Dimitir "Wodnik" Wodniakov

Bibliografia: 
- Własne doświadczenia 
- Doświadczenia innych hodowców C.salei 
- http://www.vogelspinnenforum.ch