Chelicerae

Chelicerae, inaczej szczękoczułki.

Ich obecność u badanego organizmu pozwala sklasyfikować go do podtypu szczękoczułkowców. Chelicery u pająków służą do rozszarpywania pokarmu oraz posiadają ujścia gruczołów jadowych. Znajdują się przed otworem gębowym, ale w rozwoju zarodkowym zawiązują się poza nim i następnie przesuwają się na pozycję przedgębową. Dzięki szczękoczułkom, pająk może wstrzyknąć ofierze jad. Budowa tych organów w pewien sposób pozwala przyrodnikowi sklasyfikować pająka jako prymitywnego lub wysoko rozwiniętego. Pająki wyższe mają szczękoczułki równolegle skierowane ku sobie, które działają jak szczypce. W przypadku bardziej prymitywnych pająków, jakimi są ptaszniki, szczękoczułki skierowane są ku dołowi. Potężne mięśnie sprawiają, że zwierzę może zadać nimi silny cios. Atakujący ptasznik zwykle przyjmuje postawę obronną, opierając ciało na dwóch parach tylnych odnóży. Ułatwia mu to potencjalny atak.

Chelicera (pl. szczękoczułek, chelicer) Szczęka szczękoczułkowca zbudowana z 2 członów: członu podstawowego i kła jadowego. Służy ona do pobierania pokarmu jak i uśmiercania. cf. Chelicerata