Nazwa „ptasznik” pochodzi od badaczki z XVII wieku, która zobaczyła wielkiego pająka pożerającego ptaka. W języku niemieckim nazwa ptasznika to Vogelspinne („ptasi pająk”). W Ameryce ptaszniki nazywane są „tarantulas”, chociaż właściwe tarantule żyją w Europie. W Afryce ptaszniki mają nazwę „Baboon Spiders” (pająki pawiany) – dlatego że mogą biegać tak jak pawiany po stromych ścianach. Nazwa czeska „sklipkan” pochodzi od ptaszników podziemnych, które budują korytarze.

Ptaszniki to podrząd pająków (Araneida) obejmujący kilka rodzin, w Polsce występują i są pod ochroną 3 rzadkie gatunki z rodziny gryzielowatych (Atypidae) są to niewielkie pająki (25-35 mm), które spotkać możemy na suchych i ciepłych terenach, gdzie budują swoje nory przekraczające często głębokość 25 cm.

aktualizowane bazy ptaszników, FAQ, słownik... możliwośc wygodnego przeglądania po rodzajach ptaszników i nie tylko... zapraszamy do prześledzenia zmian na stronie :)

Najnowsza publikacja Ray'a Gabriela oraz Stuarta J. Longhorna przynosi zmiany wśród kilku gatunków z rodzaju Brachypelma oraz Sericopelma.
Zdefiniowane zostają charakterystyczne cechy samic z rodzaju Sericopelma (Ausserer, 1875). Wprowadzone zmiany...

Na stole naukowców z Oxford Silk Group spoczywa znieczulona dwutlenkiem węgla samica pająka Nephila edulis. Choć nigdzie się nie wybiera, na wszelki wypadek jej odnóża unieruchomiono za pomocą metalowych sprzączek. Nagle w kadrze pojawia się pęseta. Jedwabna nić zostaje przeciągnięta z gruczołów przędnych do mechanicznego motaka. Odwijaniu zapobiega kropelka kleju.

Rodzaj Poecilotheria liczy aktualnie 15 (lub 14, biorąc pod uwagę, że P. pococki powinien uznany być za synonim P. smithi) występujących w Indiach oraz na Sri Lance. Większość z nich nadal jest słabo poznana i nie była zrewidowana od czasu oryginalnego opisu. Ostatnio w północnej części Sri Lanki odkryto nieznany wcześniej gatunek.

Nie obyło się bez trudności
Aptostichus, podobnie jak wielu innym przedstawicielom Mygalomorphae, nie poświęcono do tej pory wystarczającej uwagi. Przyczyn tego stanu rzeczy jest kilka. Przede wszystkim trudności nastręcza w przypadku samic brak cech pozwalających jednoznacznie rozróżnić gatunki.
Również sam odłów osobników do badań stanowi problem - wiele gatunków zebrane może być jedynie podczas ściśle określonej pory roku, a jedynym sposobem ich wydostania (głównie samic) jest rozkopanie nory. W przypadku gatunków pustynnych wytropienie tych kryjówek możliwe jest jedynie po deszczu. Samce natomiast dużo łatwiej od siebie odróżnić, a ich zbieranie (np. poprzez pułapki) jest łatwiejsze. Stąd też 12 gatunków znanych jest tylko z jednej płci.

Hapalopus nondescriptus Mello-Leitão, 1926 opisany został na podstawie jednego samca odłowionego w Minas Gerais w Brazylii. Lata później, jak się okazało na podstawie tego samego osobnika, opisano Cyclosternum melloleitaoiBücherl, Timotheo & Lucas, 1971. Po upływie kolejnych lat taksony te zostały zsynonimizowane, lecz zaznaczono potrzebę bliższego przyjrzenia się sytuacji.

Badania, o których wspominaliśmy kilka miesięcy temu, doprowadziły do przywrócenia ważności rodzaju Heterophrictus, który wcześniej był synonimemPlesiophrictus. Słuszność tego stanu rzeczy nadal nie jest pewna. Jednakże do czasu analizy kladystycznej, rodzaj ten uznawany jest za poprawny.

Dokonano rewizji trzech rodzajów endemicznych dla Brazylii: Typhochlaena C. L. Koch, Pachistopelma Pocock, 1901 oraz Iridopelma Pocock, 1901. Opisano 9 nowych gatunków, utworzono 3 nowe synonimy, jeden gatunek został przeniesiony do innego rodzaju. Ustalono lektotypy dla 3 gatunków. Dokonano analizy kladystycznej. Do wszystkich omawianych gatunków dostarczono klucz oraz mapy występowania, nie zapomniano również o informacji na temat naturalnego środowiska.

Bonnetina tanzeri sp. nov.  Nowo opisany, piąty gatunek z Meksyku (Guerrero) z rodzaju Bonnetina. Jest on najbliżej spokrewniony z B. aviae. Utworzono także podrodzaj Pachyteca, do którego przypisano....

Po rewizji sprzed 4 lat, rodzaj Chaetopelma Ausserer, 1871 tworzyły 4 gatunki...